O - Encyclopedie van Suriname


Deze encyclopedie vul ik met thema's die Suriname betreffen. Het gaat om gebouwen, personen, gebeurtenissen en plekken.
Alle foto's: (c) Allard Bijlsma, tenzij bij het beeld anders vermeld.


Klik: A - B - C - D - E - F - G - H - I J - K - L - M - N - O - P Q - R - S - T - U - VWX- YZ


Onafhankelijkheidsplein

Het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo is een belangrijk historisch plein in de binnenstad van de Surinaamse hoofdstad. Het plein ligt vlak bij de Surinamerivier en is omringd door verschillende historische gebouwen, waaronder het Presidentieel Paleis (voorheen het Gouverneurshuis), het Ministerie van Financiën, en de CongreshalVoor de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 werd het plein ook wel het Gouvernementsplein of Oranjeplein genoemd. Het plein wordt gebruikt voor verschillende evenementen, zoals feestelijke bijeenkomsten, betogingen, en de jaarlijkse Onafhankelijkheidsdagviering. Het plein heeft ook een rijke geschiedenis, waarbij het oorspronkelijk als militaire paradeplaats werd gebruikt tijdens de Nederlandse koloniale periode. Na de onafhankelijkheid kreeg het plein zijn huidige naam en blijft het een centraal symbool van nationale trots en geschiedenis.


Opstand op plantages Vossenburg en Wajampibo

De opstand op de plantages Vossenburg en Wajampibo vond plaats op 27 februari 1776. De opstand werd geleid door slaafsgemeenschappen die onderdrukking en hard werk op de plantages probeerden te ontvluchten. De opstandelingen dreigden met verwoesting, brandstichting en moord aan de blanken. Deze gebeurtenissen vonden plaats in de context van de Eerste Boni-oorlog, een conflict tussen de Marrons en de koloniale autoriteiten. De plantages Vossenburg en Wajampibo waren in bezit van de Gelderse regentenfamilie Brantsen. De omstandigheden in de kolonie waren na de Amsterdamse beurskrach van 1773 zorgwekkend, met veel planters die failliet waren en een totaalschuld van 24 miljoen gulden.
Bron: https://suriname.nu/surinamezoeken/knowledge-base/de-opstand-op-vossenburg-en-wajampibo/ 


Orang Belanda Hitam

De Orang Belanda Hitam, ook bekend als de Zwarte Hollanders of Indo-Afrikanen, waren West-Afrikaanse rekruten die werden geworven in de Nederlandse vestiging Elmina voor dienst in het koloniale leger van Nederlands-Indië. Tussen 1831 en 1872 werden naar schatting 3.000 West-Afrikaanse jonge mannen op deels vrijwillige en deels gedwongen basis naar Java overgebracht. Deze soldaten werden gerekruteerd om de verliezen te compenseren die het Nederlands-Indisch Leger had geleden tijdens de Java-oorlog en om de loyaliteit van de inheemse soldaten te waarborgen. Ze werden aangeworven via de Ashanti-koning en werden vaak vrijgekocht uit slavernij voordat ze naar Nederlands-Indië werden overgebracht. Ondanks hun vrijwillige status werden ze vaak als tweederangsburgers behandeld en kregen Nederlandse namen zonder voornamen. De Orang Belanda Hitam speelden een belangrijke rol in de koloniale militaire geschiedenis van Nederlands-Indië, maar hun ervaringen en achtergrond zijn vaak niet goed gedocumenteerd.
Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Orang_Blanda_Itam